یا غیاث المستغیثین
یا غیاث المستغیثین
ای فریادرسِ فریاد خواهان
مدتی است این عبارت وِرد زبانم شده؛ مدام خدای خودم را این چنین می‌خوانم: یا غیاث المستغیثین
شبهای قدر هم در دعای جوشن کبیر، همگی چندین بار خدایمان را به "یا غیاث المستغیثین" صدا زدیم.
همگی خدایمان را با اسماء مبارکی نظیر: یا حَبِیبُ یَا طَبِیبُ یا شَافِی یَا وَافِی یَا مُعَافِی یَا هَادِی یَا قَاضِی یَا رَاضِی یَا عَالِی یَا بَاقِی هم خواندیم.
امسال درکم از دعای جوشن کبیر خیلی بهتر بود؛ حتی فکر می‌کنم سال‌های گذشته از این دعای پرمحتوا هیچ درکی نداشتم. خیلی مشتاق شدم برای خواندن دوباره‌ی آن. برای همین هم برای شبهای قدر سال آینده لحظه شماری می‌کنم.
اصلا چرا فقط شبهای قدر؟
یکی از مشکلات ما همین است: ما عاشورا و تلاش برای آزادگی و حق طلبی را غروب عاشورا تمام می‌کنیم؛ تلاش برای خوب بودن را هم همان روز عید فطر فراموش می‌کنیم؛ همت برای ایجاد هوای پاک فقط برای روز هوای پاک است و هزار مورد دیگر.
شبهای قدر همه خدایی می‌شویم و عجیب احساس بندگی و بی‌کسی می‌کنیم و بعد از آن دوباره بندگی را فراموش می‌کنیم و می‌خواهیم بر روی زمین خدایی کنیم.
و علامه حسن زاده آملی چه زیبا گفته است: خداست که دارد خدایی میکند.
یا غیاث المستغیثین
ای فریادرسِ فریاد خواهان
سلام
طاعات و عباداتتون قبول ... ایشالله که خدایی بودنمان همیشگی باشه ... دعای جوشن را میشه شبهای دیگه هم خوند ... شبهای دیگه هم میشه نشست و با خدا حرف زد ... هر روز ، روز خداست ...